سرّ بلا – نعرۀ خدا

پس همه بدبختی ها و امراض ماندگار یعنی لاعلاج حاصل آن است که انسان به غیر خدا راجستجو می کند و یا خدا را به تنهائی و خالصانه به مدد نمی خواهد و لذا آن بلا آنقدر می ماند تا به مقصودش نائل آید یعنی انسان خالصانه فقط روی به خدا کند و از او مدد جوید. این هم ساده ترین راه درمان همه امراض و بدبختی های لاعلاج بشر. پس واضح است که انسان به هنگام رویکرد هر بلائی بایستی به سرعت روی به انزوا و تنهائی برود و با خدا ارتباطی مستقیم و خالصانه برقرار نماید. ولی عموم آدمها روشی خالف این در پیش می گیرند و لذا یک بلای فردی را تبدیل به بدبختی ماندگار ساخته و آنرا عمومی هم می سازند یعنی توسعه می دهند. هر بلائی که نازل می آید حضور خود خدا در بشر است. ولی اکثر آدمها از آن بلا روی گردان شده و متوسل به دیگران می شوند تا بلا را نابود سازند و اینست که بلا ماندگار می شود تا فرد روی به آن نماید و آنرا پذیرا شود و ببیند که این بلا نیست بلکه خداست که با او حرف دارد . وقتی حرفش را زد و شنید بلا هم می رود و فقط خدا می ماند. آنچه که بلا و بدبختی و درد نامیده می شود زنگار و پژواک صدای خدا در بشر است که روی بمن کن به این سوی و چون روی به او کنی خدا را می بینی و دیگر بلا را نمی بینی. بلا، صدای خداست، فریاد خداست. گوش دهید تا فریاد نزند. سر الاسرار ص 59